Θα συνεχιστεί το εθνικό μας σπορ?

Ύστερα τριών ημερών από τα αποτελέσματα των εκλογών και οι εξελίξεις διαδέχονται η μια την άλλη. Αρχικά το εκλογικό αποτέλεσμα επέδειξε την ίδια μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έναντι την ΝΔ με αποτέλεσμα να μιλάμε για μια ασφαλή επιλογή των πολιτών που όντες αγανακτισμένοι από τα παλιά κόμματα των συγκυβερνήσεων θέλησαν να δώσουν μια ακόμα ευκαιρία σε αυτήν την σοσιαλιστικοαριστερή κυβέρνηση, που έχει μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πολιτική έμπνευση ποτέ δεν υπήρχε σε αυτόν τον τόπο, οπότε πάμε κατευθείαν για μια κυβέρνηση η οποία ως πρωταρχικό στόχο θα έχει την εφαρμογή του τελευταίου μνημονίου, κάτι το οποίο φαίνεται και από τα άτομα που αποτελούν το οικονομικό επιτελείο με υπουργό οικονομικών πάντα τον κ. Τσακαλώτο.

Στο μεταξύ η ελληνική οικονομία προσπαθεί να σταθεί αξιοπρεπώς στο χρηματιστήριο με τους δείκτες να μην έχουν μεγάλες αυξομειώσεις και να μην κλείνουν σε ιστορικά υψηλά ή χαμηλά ποσοστά. Οι μετοχές ανόδου και καθόδου είναι μοιρασμένες τις τελευταίες μέρες και για αυτό επικρατεί αυτή η σταθερότητα με τις αγορές να πήραν θάρρος την πρώτη μέρα της εκλογής του κ. Τσίπρα, αλλά μετά να μετροιάζουν τις κινήσεις τους σε επίπεδο επενδύσεων και αγοράς μετοχών. Επιπλέον τα ποσά τα οποία παίζονται είναι πολύ χαμηλά και με τίποτα δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνα που παίζονται στον υπόλοιπο χρηματιστηριακό κόσμο.

Έτσι λοιπόν η Ελλάδα φεύγει από την μόνιμη προεκλογική περίοδο που μοιάζει να βρίσκεται εδώ και πολλούς μήνες και με καθαρή εντολή του λαού πια, όπως αρέσκονται κυβερνητικά στελέχη να λένε, πάμε να στρώσουμε την ελληνική οικονομία μήπως και αρχίσει τελικά να κινείται επιτέλους τίποτα σε αυτή τη χώρα.

Μαύρο θέμα παραμένει το συνταξιοδοτικό καθώς εδώ και τόσους μήνες προσπαθούν να βρουν ισοδύναμα μέτρα ώστε να μην μειωθούν οι συντάξει αλλά μάταια μάλλον η όποια προσπάθεια καθώς είναι γνωστό πλέον πως τις όποιες μειώσεις ή γενικώς φορολογικές επιβαρύνσεις, αυτοί οι οποίοι πρώτοι τις βιώνουν είναι οι συνταξιούχοι μαζί με τους χαμηλόμισθους!

Σε ψάχνει ο άγγελός σου με κερί, βγες μαύρη πεταλούδα να σε δει λέει ένα τραγούδι και κάπως έτσι μοιάζει η ιστορία της Ελλάδας. Εμείς είμαστε η μαύρη πεταλούδα και οι δανειστές μαζί με τον κακό μας εαυτό είναι ο άγγελος που μας ψάχνει, όχι όμως για να μας σώσει αλλά για να μας τιμωρήσει με φωτιά σε κάθε λάθος μας από εδώ και πέρα.

Κλείνοντας και επειδή τα εθνικά σπορ δύσκολα αλλάζουν μην εκπλαγείτε αν μέσα στο Πάσχα έχουμε πάλι εκλογές, και λέω μέχρι το Πάσχα γιατί μέχρι τότε θα έχουν δει τα νοικοκυριά τι έχει ψηφίσει η κυβέρνηση που δις εψήφισαν.

ΠΗΓΗ:http://www.newsfilter.gr/2015/09/23/tha-sinechisti-to-ethniko-mas-spor/

Δημοκρατικό αλαλούμ!

Τρέχουν και δε φτάνουν στη Νέα Δημοκρατία μετά έναρξη της επίσημης περιόδου για τον αγώνα διαδοχής στην ηγεσία του κόμματος  όπου την Κυριακή 25 Οκτωβρίου ή την 1η Νοεμβρίου θα έχει εκλέξει νέα ηγεσία. Πρώτος τον χορό σέρνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και έτσι έχουν αρχίσει όλα τα υπόλοιπα καρεκλοκένταυρα δελφίνια να διεκδικούν τη δική τους θλεση ως υποψήφιοι. Επικρατέστερα ονόματα που ακούγονται ειναι αυτά των  Νίκου Δένδια, Μάκη Βορίδη, Όλγας Κεφαλογιάννη,  Ντόρας Μπακογιάννη  Μανώλη Κεφαλογιάννη οι οποίοι ακόμα το σκέφτονται για το αν θα βάλουν το χέρι στο μέλι της εξουσίας!

Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τους δύο πρώην πρωθυπουργούς κ.Καραμανλή και κ.Σαμαρά να θεωρούν λάθος την πράξη αυτή του πρώην αρχηγού της ΝΔ καθώς θεωρούν πως το χρονικό σημείο που διάλεξε είναι το πλέον ακατάλληλο καθώς θα χαθεί πολύτιμος αντιπολιτευτικός χρόνος.

Χάος και μόνο χάος επικρατεί στο κόμμα το οποίο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάσταση στην Ελλάδα, με τα στελέχη του να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι λέγοντας πως όλα πάνε καλά! Επομένως με ποιό δικαίωμα αξιώνουν την εξουσία και μιλάνε για αριστερές παρενθέσεις όταν οι ίδιοι δεν μπορούν να βάλουν μια τάξη στα εσωτερικά τους?

Πάντως όπου ακούμε πολλά κεράσια ας κρατάμε μικρό καλάθι και στο πίσω μέρος του μυαλού μας ας έχουμε πως ο νέος αρχηγός της ΝΔ θα μας φέρει προ τεραστίων εκπλήξεων και θα είναι όνομα το οποίο θα το έχουμε ακούσει ελάχιστα έως καθόλου!

MANU. Ομάδα ή χρηματιστηριακό εργαλείο πλουτισμού;

Ένα εξαιρετικό άρθρο το οποίο εξηγεί γιατί πια η ΜANCHESTER UNITED  θα πρέπει να θεωρείται ως μέσο ξεπλύματος χρημάτων.

Η περίπτωση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι χαρακτηριστική.

Η Γιουνάιτεντ που ήταν εισηγμένη στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, αποχώρησε το 2005 και εισήχθηκε στην Wall Street, από τους αμερικανούς ιδιοκτήτες της, τους Γκλέιζερς, με έναν κάπως μπερδεμένο αλλά «νόμιμο» τρόπο. Οι Γκλέιζερ έχουν διαφορετική αντίληψη για την οικονομία του καπιταλισμού. Από την «μετρημένη» αγγλική αντίληψη επιλέγουν την αμερικανική αντίληψη της οικονομικής λεηλασίας.

Στόχος τους είναι να κρατήσουν στον έλεγχό τους μία εταιρεία όσο τους εξυπηρετεί (είτε για φορολογικούς λόγους, είτε γιατί παράγει κέρδη που καρπώνονται οι ίδιοι, είτε για άλλους λόγους που βαφτίζονται και «λογιστική πρακτική» που μπορεί να είναι από φοροδιαφυγή μέχρι ξέπλυμα μαύρου χρήματος)και όταν πάψει να το κάνει, να την πουλήσουν σε τιμή μεγαλύτερη από εκείνη που την αγόρασαν.

Κάτι σαν τον «Γκέκο – Μάικλ Ντάγκλας» στην ταινία Wall Street του Όλιβερ Στόουν ή τον Ντάνι ντε Βίτο στην ταινία «με τα λεφτά των άλλων», που υποδύονταν χρηματιστές, οι οποίοι ανάμεσα στα άλλα, αγόραζαν εταιρείες, τις έσπαγαν σε κομμάτια και τις πουλούσαν ή τις διέλυαν, με μεγάλο κέρδος.

Οι Γκλέιζερ απόκτησαν τον έλεγχο της Γιουνάιτεντ το 2005 μέσω μιάς εταιρείας που ελέγχουν, της Red Football LLC, με έδρα την αμερικανική πολιτεία του Ντελαγουέαρ που θεωρείται ένας φορολογικός παράδεισος στις ΗΠΑ. Οι μετοχές της ομαδας που διαπραγματεύονται στο αμερικανικό χρηματιστήριο δεν ανήκουν στην Red Football LLC.

Ανήκουν σε μία εταιρεία που λέγεται Manchester United FC με έδρα τα νησιά Καυμάν και η οποία έχει στην διάθεσή της, το 10% των μετοχών της μητρικής Μαντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αυτή η Μάντσεστερ των νησιών Καυμάν, γνωστού παράδεισου off shore εταιρειών, ελέγχεται από ένα πλέγμα off shore που πίσω τους βρίσκεται η Red Football LLC, μέσω της οποίας οι Γκλειζερ αγόρασαν το 2005 την Γιουνάιτεντ.

Οσο και να προσπαθείς να βρεις την άκρη, είναι απίθανο ακόμη και για τους ειδικούς. Και αν οι δυσκολίες που αφορούν το ιδιοκτησιακό είναι φανερές, φανταστείτε τι γίνεται με την χρηματοδότηση, την ροη κεφαλαίων, από και προς την ομάδα.

Για να ολοκληρωθεί η εξαγορά της Γιουνάιτεντ το 2005, η εταιρεία Red Football πήρε ένα δάνειο 525 εκατομμυρίων στερλινών, το οποίο φορτώθηκε στην ομάδα, στην επιχείρηση Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δηλαδή, που εξαγοράστηκε. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την εξαγορά, η Γιουνάιτεντ οφείλει ακόμη 411 εκατομμύρια στερλίνες, ενώ όλο αυτό το χρονικό διάστημα, η ομάδα έχει πληρώσει σε δόσεις και προμήθειες στις τράπεζες, 700 εκατ. στερλίνες, περίπου. Α, το ωραιότερο.

Ο τύπος που χειρίστηκε από την τράπεζα J.P Morgan το δάνειο που πήρε η Red Football για να αγοράσει την Γιουνάιτεντ, σήμερα είναι διευθυντής της ομάδας. Ο Εντ Γούντγουορντ, αντιπρόεδρος του συλλόγου από τον Μάρτιο του 2012, είχε θητεία στον τραπεζικό χώρο και πριν προσληφθεί στην Γιουνάιτεντ το 2005 ήταν υπεύθυνος του τομέα εξαγορών και συγχωνεύσεων της J.P.Morgan ενώ ήταν εκείνος που επεξεργάστηκε το σχέδιο εισαγωγής της Γιουνάιτεντ στο χρηματιστήριο της ΝΥ. Σε αυτό το επίπεδο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, η γνώση του μηχανισμού της λειτουργίας της χρηματοπιστωτικής αγοράς επιτρέπει την χειραγώγησή της και την δημιουργια κερδών. Οταν ξέρεις να γεμίσεις αέρα μια φούσκα, μπορείς να τον πουλήσεις με τιμή της ουγκιάς χρυσού.

Ενα παράδειγμα.

Στις αρχές του 2014 η Γιουνάιτεντ θα έπρεπε να αποφασίσει αν θα ανανέωνε την συμφωνία της με την ΝΙΚΕ. Το ζήτημα χειριζόταν ο Γούντγουορντ, ο οποίος τρεις μήνες πριν είχε δηλώσει πως η ομάδα του Μάντσεστερ θα επεδίωκε διπλασιασμό του ποσού της συμφωνίας, που της έδινε τότε, 30 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο Γούντγουορντ είχε μεταβεί στην Νέα Υόρκη.

Συμπτωματικά, στις αρχές Μαρτίου, στις 11 του μήνα συγκεκριμένα, μετά την δημοσίευση της πληροφορίας ότι επίκειται η συμφωνία της Γιουνάιτεντ με την ΝΙΚΕ, μία αμερικανική επενδυτική εταιρεία στην Νέα Υόρκη, η Baron Capital που ανήκει σε μια off shore, αγόρασε 9,5 εκατ. μετοχές δηλαδή το 24% των μετοχών της Γιουνάιτεντ που κυκλοφορούσαν στο αμερικανικό χρηματιστήριο αντί του ποσού των 151 εκατ.δολαρίων.

Στην ανακοίνωσή που δημοσιοποίησε η επενδυτική εταιρεία, μετά την αγορά, δικαιολόγησε την κίνησή της, με το σκεπτικό ότι επίκειται η συμφωνία με την ΝΙΚΕ που θα ανεβάσει την αξία της ομάδας. Μετά την αγορά των μετοχών από την Baron, σημειώθηκε άνοδος της τιμής της μετοχής. Λίγες μέρες αργότερα, ένα μεγάλο μέρος των μετοχών της Baron πουλήθηκε με κέρδος και ενάμισι μήνα μετά, ανακοινώθηκε η συμφωνία της Γιουνάιτεντ με την adidas που της αποφέρει 70 εκατομμύρια το χρόνο.

Ο έλεγχος των οικονομικών της ομάδας από ένα πλέγμα κανόνων όπως αυτός του ffp της ΟΥΕΦΑ είναι αδύνατος. Εδώ, δύο χρόνια πριν, η ομάδα Alpha των financial Times που εξετάζει την οικονομική εικόνα των μεγάλων επιχειρήσεων, με τα δαιδαλώδη οικονομικά της Γιουνάιτεντ, σήκωσε ψηλά τα χέρια, πράγμα λογικό μπροστά σε αυτόν τον οικονομικό λαβύρινθο με τις σκοτεινές διαδρομές.

Η Γιουνάιτεντ, από την εποχή της εξαγοράς της από τους Γκλέιζερ, βρίσκεται συνεχώς σε μία από τις 4 πρώτες θέσεις του καταλόγου της Deloitte με τις 20 ομάδες με τα μεγαλύτερα έσοδα και σύμφωνα με την αξιολόγηση του περιοδικού Forbes, η αξία της αποτιμάται στα 2,1 δις εκατ.δολάρια.

Την περασμένη εβδομάδα, η εφημερίδα Guardian αποκάλυψε πως το ΔΣ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο οποίο μετέχουν οι Γκλειζερς και τα 6 παιδιά τους, αποφάσισε να πληρώνει ετησίως στα παιδιά των Γκλειζερς 23,9 εκατομμύρια δολάρια, ως μερίσματα του 80% των μετοχών της θυγατρικής της ομάδας, που είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και την οποία, φυσικά, ελέγχουν οι Γκλειζερς.

Πάντως, εκείνη την περσινή ιστορία με την Baron, την ψάχνει ο αμερικάνικος ΣΔΟΕ, o IRS που σε συνεργασία με το FBI από το 2009 έψαχνε τις σκοτεινές διαδρομές του μαύρου χρήματος του Μπλατερ και της ΦΙΦΑ.

Από την επιχειρηματική συμπεριφορά των Γκλειζερ μαθαίνουμε δύο βασικά πράγματα. Πώς μιά υγιής επιχείρηση –με τους περιορισμούς που θέτει ο όρος στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον- μπορεί να παράγει κέρδη φούσκας και να συντηρεί ένα παρασιτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και πώς ο ιδιοκτήτης αυτής της επιχείρησης δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας. Θα χρεοκοπήσει η εταιρεία αλλά δεν θα χρωστά ο ιδιοκτήτης. Λέγεται πως ένας τόσο μεγάλος σύλλογος, όσο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν είναι δυνατόν να χρεοκοπήσει.

Παραμύθια. Είναι και παραείναι.

Στην οικονομία του σήμερα, μέχρι και τεράστιες τράπεζες τινάζουν τα πέταλα. Η Γιουνάιτεντ, όπως και η συμπολίτισσά της, η Σίτυ, δεν θα πτωχεύσουν όσο εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, δηλαδή όσο προσφέρουν φοροαπαλλαγές, χρηματοδότηση και κάλυψη για την προέλευση των κεφαλαίων που διακινούνται, μέσω αυτών.

Και όταν συμβεί το «κακό» την πληρώνουν οι ομάδες, όχι οι ιδιοκτήτες.

ΠΗΓΗ:http://www.sdna.gr/podosfairo/premier-league/article/116637/manu-omada-i-xrimatistiriako-ergaleio-ploytismoy

Μόνο ένας ήταν ο Σίσυφος τελικά?

Αρχικά θεμιτό θα ήταν να παραθέσουμε τον μύθο γύρω από τον Σίσυφο και μετά να ανοίξουμε την όποια πολιτική-οικονομική κουβέντα σχετικά με την πρόσφατη παρομοίωση του πρωθυπουργού με το συγκεκριμένο μυθικό πρόσωπο.

Ο Σίσυφος ήταν γιος του Αιόλου, ιδρυτής και βασιλιάς της Εφύρας (η πρώτη ονομασία της Κορίνθου). Η πρώτη μεγάλη απόδειξη της εξυπνάδας του ήταν η σύλληψη του τότε διαβόητου κλέφτη κοπαδιών του Αυτόλυκου. Αυτόλυκος ο οποίος είχε αποκτήσει από τον πατέρα του το χάρισμα να εξαφανίζει ή να αλλάζει χρώμα στα ζώα που έκλεβε. Έτσι λοιπόν κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει αν τους είχε πάρει τα ζώα ή όχι. Ο Σίσυφος τον υποψιάστηκε και χάραξε το μονόγραμμά του κάτω από τα νύχια των ζώων του. Έτσι, όταν κάποια στιγμή κατάλαβε να του λείπει ένας αριθμός βοδιών πήγε στον Αυτόλυκο. Ο τελευταίος τον οδήγησε στα κοπάδια του βέβαιος ότι δεν θα καταφέρει να αναγνωρίσει τα ζώα του. Ο Σίσυφος όμως βρήκε όλα τα κλεμμένα βόδια σηκώνοντας ένα ένα τα πόδια τους. Ο Αυτόλυκος παραδέχθηκε την ήττα του και φιλοξένησε τον Σίσυφο σε μια προσπάθεια εξευμενισμού του.

Επιπρόσθετα ο Σίσυφος ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να ξεγελάσει τους θεούς του κάτω κόσμου, καθώς κατάφερε να αιχμαλωτίσει και να αλυσοδέσει τον Θάνατο, όταν αυτός είχε ανέβει για να τον σύρει στον Άδη μετά από εντολή του Δια. Όμως μπορεί να γλίτωσε μια φορά από τον Άδη, όμως όταν ο Σίσυφος κατέβηκε για δεύτερη φορά στον Κάτω Κόσμο καταδικάστηκε στο να προσπαθεί να ανεβάζει ένα πελώριο βράχο σε ένα απότομο ύψωμα με σκοπό να τον ρίξει από την άλλη πλευρά. Κάθε φορά όμως που πλησίαζε τον στόχο του, ο βράχος κατρακυλούσε προς τα πίσω και το μαρτύριο ξεκινούσε από την αρχή. Έτσι, ο Σίσυφος κατέληξε σύμβολο του μάταιου αγώνα.

Μάταιος εξίσου με τις όποιες προσπάθειες γίνουν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που βγει ξανά σε αυτές τις εκλογές πρώτο κόμμα. Η ευκαιρία χάθηκα και πίσω δε γυρίζει, την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός δηλώνει σε συνεντεύξεις του πως άλλαξε την Ευρώπη με όλα αυτά που έγιναν στις διαπραγματεύσεις. Όντως μπορεί να την άλλαξε, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως εμείς δεν θα δούμε αυτήν την αλλαγή να ξεδιπλώνεται μπροστά μας καθώς είμαστε το πρώτο μεγάλο μνημονιακό θύμα της Ευρώπης.

Όμως ας μην γελιόμαστε. Δεν έγιναν όλα ξαφνικά και δεν φταίει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ για την υπάρχουσα κατάσταση. Με το να γυρίζει ένα κόμμα για μια μέρα στο μέρος που ήταν τα παλιά του γραφεία, δεν το καθιστά αυτομάτως κυβέρνηση και ούτε διαγράφονται τα προηγούμενα »κατορθώματά» του από την μεταπολίτευση και μετά. Ούτε εκείνου και ούτε κανενός. Οπότε πρέπει να γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω και να αναζητήσουμε και άλλα πολιτικά πρόσωπα τα οποία μπορούν να φέρουν το όνομα Σίσυφος και να καταδείξουν το πόσο μάταια ήταν όλα αυτά που κάνανε για την Ελλάδα μιας και ο πρωταρχικός τους στόχος ήταν να βολέψουν τους ίδιους και τους εγκάθετους ψηφοφόρους τους.

Τα capital controls το πολύ μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχουν αρθεί και τότε πολλοί θα νομίζουν πως ήρθε η ώρα η ελληνική οικονομία να πάρει την ώθηση που αποζητά απεγνωσμένα τα τελευταία χρόνια. Όμως τότε είναι που δεν θα μπορεί να πάρει ανάσα και θα είναι πιο δεσμευμένη από ποτέ. Η τωρινή δανειακή σύμβαση χρηματοδότησης δεν δίνει πνοή στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, απεναντίας το δεσμεύει και το ελέγχει για τουλάχιστον 40 χρόνια ακόμα.

Η Κίνα καταρρέει οικονομικά και ρίχνει χρήμα στις αγορές σε μια προσπάθεια επενδύσεων με απόδοση για να σωθεί μακροπρόθεσμα και στην Ευρώπη δεν ασχολείται κανείς και κάνουν σαν να ζουν σε μια παράλληλη οικονομία νομίζοντας πως θα μείνουν ανεπηρέαστοι. Όμως αργά ή γρήγορα θα βιώσουμε τις συνέπειες και του Ασιατικού κραχ!!

Ελλάδα ψάξε στην ιστορία σου και στην όποια περηφάνια σου έχει μείνει και προχώρα μπροστά μήπως και γλιτώσεις.

Ευρώ ή δραχμή?

Ένα πράγμα μπορεί να πει κανείς με σιγουριά και αυτό είναι πως το ευρώ πεθαίνει, αν δεν έχει ήδη πεθάνει. Ελλειμματικές και υφεσιακές οικονομίες, όπου σε αυτές προφανώς ανήκει και η ελληνική, οδήγησαν την Ευρωζώνη και το ευρώ σε ένα ίσως μη αναστρέψιμο τέλμα, ενώ αβέβαιες είναι από βδομάδα σε βδομάδα οι υποθέσεις για ένα πιθανό Grexit, με πληθώρα οικονομικών αναλύσεων να φάσκουν και να αντιφάσκουν από μέρα σε μέρα. Εύλογα λοιπόν προκύπτει το δίλημμα: Ευρώ ή Δραχμή?

Η παραμονή στο ευρώ αυτομάτως συνεπάγεται υπογραφή νέου μνημονίου και επίτευξη συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις του Eurogroup που όμως η Ελλάδα δεν έχει τον πρώτο λόγο σε αυτές. Έτσι λόγω της έλλειψης ρευστότητας η ελληνική πλευρά θα αναγκαστεί να κάνει τους συμβιβασμούς που ακούμε όλοι πως θα κάνει, ξεπερνώντας και πατώντας έτσι τις κόκκινες γραμμές που έχουν θέσει ανά τα χρόνια οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Κατά συνέπεια η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να κάνει αέναους κύκλους ελλειμμάτων, χωρίς ουσιαστικά να μπορέσει να ορθοποδήσει με αποτέλεσμα να βυθίζει και την ίδια αλλά και το ευρώ γενικότερα σε ύφεση. Παράλληλα η ανθρωπιστική κρίση θα διογκώνεται και το μόνο που θα επιφέρει η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ θα είναι η συντήρηση του ενιαίου νομίσματος στην Ευρώπη και η »ταμπέλα» του ότι ως νόμισμα θα έχουμε το ευρώ.

Για να απαντήσουμε όμως πλήρως στο αρχικό δίλημμα θα πρέπει να εξετάσουμε τρεις παράγοντες.

Πρώτον αν έχει έρθει όντως η ώρα της επιστροφής μας στο εθνικό μας νόμισμα, δεύτερον, τί προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες για μια τέτοια ενέργεια και τρίτον πώς θα είναι η οικονομία μετά.

Αρχικά, προσωπική μου εκτίμηση, είναι πως δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να επιστρέψουμε στη δραχμή. Το τονίζω όμως, πως ακόμα δεν έχει έρθει η ώρα, διότι όταν βρεθούμε μπροστά στη διάλυση του ευρώ τότε το σοφότερο που έχουμε να κάνουμε είναι η επιστροφή στο πάλαι ποτέ εθνικό μας νόμισμα. Πρωταρχικός στόχος όμως της Ευρωζώνης είναι να μείνει ζωντανό το ευρώ , ανεξάρτητα με τις απόψεις πολλών οικονομολόγων πως δημιουργήθηκε με πολύ ευμετάβλητες βάσεις, διότι αν καταρρεύσει τότε αυτό θα επιφέρει καταστροφικές συνέπειες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μέγιστο πλήγμα θα είναι η διάλυση του οικονομικού άξονα μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας. Η Γερμανία ούσα η ισχυρότερη οικονομικά χώρα τη στιγμή που μιλάμε στην Ε.Ε, δεν θα δεχθεί νομισματική ένωση ξανά με ελλειμματικές χώρες όπως η Γαλλία και έτσι θα στραφεί προς τις πλεονασματικές χώρες, δηλαδή Ολλανδία, Αυστρία και Φινλανδία. Όμως το κοινό νόμισμα αυτών των χωρών, που λογικά θα είναι το μάρκο, θα μπει σε έναν βαθύ υφεσιακό κύκλο, καθώς θα υπάρξει ανατίμηση του νομίσματος αυτού με αποτέλεσμα την απώλεια ενός τεράστιου ποσοστού των Γερμανικών εξαγωγών. Ενώ παράλληλα στο σκέλος που μας ενδιαφέρει άμεσα για την Ελλάδα, θα υπάρχει συνεχής υποτίμηση του εθνικού νομίσματος το οποίο ναι μεν θα ισορροπεί την αγοραστική ανταγωνιστικότητα ως προς τη Γερμανία, όμως στα του οίκου μας θα έρθουμε αντιμέτωποι με μεγάλο πληθωρισμό σε συνδυασμό με υψηλά επίπεδα ανεργίας τα οποία δεν θα μπορούν να μειωθούν εύκολα. Ενώ σαφώς όλη αυτή η κατάσταση θα έχει σφοδρό αντίκτυπο και στην παγκόσμια οικονομία με αποτέλεσμα να βρεθούμε μάρτυρες μπροστά στην ιστορία και εκείνη να μας καταδικάσει πως δεν μάθαμε τίποτα ως ανθρωπότητα από το κραχ της δεκαετίας του 30′.

Μετέπειτα αν εξετάσουμε τις Ευρωπαϊκές συνθήκες για μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ θα παρατηρήσουμε πως είναι αδύνατη μια μονομερής αποχώρηση από το ενιαίο νόμισμα χωρίς να υπάρξει και ταυτόχρονη απόσχιση από την Ε.Ε. Επομένως μια τέτοια ενέργεια θα αποτελέσει παραβίαση των υποχρεώσεων της Ελλάδας όπου θα έχει αντίκτυπο στην προσπάθειά της για οικονομική ανόρθωση μέσω της δραχμής καθώς δεν θα έχει πάλι την εμπιστοσύνη των αγορών για να επενδύσουν στην εγχώρια οικονομία και στα ελληνικά ομόλογα. Για να υπάρξει όμως αποχώρηση της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα χωρίς να βγει και από την Ε.Ε ταυτόχρονα, υπάρχει το άρθρο 50 της συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προβλέπει πως κάθε κράτος-μέλος έχει το δικαίωμα απόσχισης από την Ένωση σύμφωνα με τους εσωτερικούς του συνταγματικούς κανόνες. Εν συνεχεία ένα κράτος μπορεί να καταθέσει καινούρια αίτηση για ένταξη μόνο στην Ε.Ε κρατώντας το δικό της νόμισμα, αρκεί βέβαια αυτό να εγκριθεί και από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ένωσης.

Κάπου εδώ έφτασε η δύσκολη ώρα όμως. Η ώρα της κρίσης. Και με αυτό εννοώ το πώς θα είναι το μετά, αφού βγούμε από το ευρώ και γυρίσουμε στη δραχμή. Αρχικά η επιστροφή αυτή δεν μπορεί να γίνει εν μία νυκτί. Θα υπάρξει 1,5 χρόνος περίοδος μετάβασης περίπου. Έτσι λοιπόν εν είδη της αποχώρησης από το ευρώ θα υπάρξει προσωρινή στάση πληρωμών κατά την έκδοση της δραχμής, θα πάψουν οι χρηματοδοτήσεις προς την Ελλάδα ενώ τα τραπεζικά διαθέσιμα σε ευρώ θα »παγώσουν» προκειμένου να δημιουργηθούν ρυθμίσεις για έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων ώστε να αποφευχθεί η μαζική εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες, γεγονός που με το καλημέρα θα μας έφερνε στο πρώτο επίσημο κραχ εν μέσω δραχμής.

Επιπρόσθετα με την πρώτη κυκλοφορία δραχμής στην Ελληνική αγορά θα υπάρξει υποτίμηση έναντι του ευρώ, ενώ προβλέπεται για κάποιο χρονικό διάστημα να υπάρχουν ανταλλακτήρια τα οποία θα δέχονται ευρώ για μετατροπή σε δραχμή, ενώ μετά το πέρας του χρονικού αυτού διαστήματος η ισοτιμία θα ορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις διεθνείς οικονομικές συγκυρίες.

Ενώ όπως προείπα ο πληθωρισμός θα εκτιναχθεί με αποτέλεσμα εκτός από την ανεργία και οι τιμές των προϊόντων να φθάσουν στα ύψη. Όμως σε τέτοια ακραία σενάρια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις κοινωνικές επιπτώσεις, την απώλεια σχεδόν πλήρως των εισαγωγών , τη ραγδαία μείωση της αγοραστικής δύναμης της χώρας μας καθώς επίσης ακόμα μεγαλύτερη πτώση του βιοτικού επιπέδου που θα αυξήσει καθολικά το επίπεδο της φτώχειας.

Έτσι λοιπόν το δίλημμα αυτό μεταξύ ευρώ ή δραχμής μοιάζει γόρδιος δεσμός καθώς η Ελλάδα για να πράξει το οτιδήποτε από τα δύο πρέπει να σταθμίσει τα συν και τα πλην της κάθε επιλογής. Το ευρώ όπως έγραψα στην αρχή νοσεί σε σημείο θανάτου, οπότε μοιάζει πολύ δύσκολο να μπορέσει να βοηθήσει μια χώρα όπως την Ελλάδα, μέσα από τις ίδιες του τις στάχτες, ειδικά αν τελικά δεν κοπεί χρήμα. Αυτό το γεγονός όμως δεν συμφέρει τη Γερμανία λόγω του ότι θα αυξηθεί ο πληθωρισμός της και θα χάσει πολλή από τη δύναμή της. Άρα αν δεν συμβεί κάποιο οικονομικό θαύμα ή αν δεν μας χαρίσουν μέρος των χρεών μας τότε η Ελλάδα δεν έχει μέλλον στην ενιαία νομισματική ένωση της Ευρώπης. Από την άλλη πλευρά όμως η επιστροφή στη δραχμή, για κάποιο χρονικό διάστημα σε βάθος τριετίας θα επιφέρει σφοδρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες οι οποίες παρ΄όλα αυτά μέσω της ναυτιλίας, της γεωργίας και του τουρισμού , μπορούν να θέσουν την ελληνική οικονομία τουλάχιστον ανταγωνιστική μακροπρόθεσμα στις αγορές. Γιατί σκεφτείτε, δέν είναι καλύτερα να πραγματεύεσαι κάτι δικό σου από το εξαρτάσαι από άλλους? Η ανασύνταξη της Ελλάδας δεν θα έρθει από την ΕΚΤ, αλλά από την ίδια την Ελλάδα. Γιατί όλα στη ζωή είναι θέμα χρονικής ορθότητας και αυτή τη στιγμή μπορεί να μην είναι ακόμα έτοιμη η Ελλάδα για μία έξοδο από το ευρώ, όμως όσο αυτό θα αργοπεθαίνει και όταν φτάσει σε ένα οριστικό τέλμα τότε είναι που θα πρέπει να κάνουμε ως χώρα το βήμα μπροστά και να στηριχθούμε στις δυνάμεις μας. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως οι κρίσεις δεν εμφανίζονται σε φτωχές χώρες, αλλά σε πλούσιες. Και η Ελλάδα είναι μια πολύ πλούσια χώρα και γι΄αυτό μας θέλουν δέσμιους. Όμως κινδυνεύουν να πιαστούν οι ίδιοι δέσμιοι στα δεσμά που έχουν ετοιμάσει για εμάς.