Άνθρωποι με καρδιά μικρού παιδιού

Της Σμαράγδας Αντωνοπούλου

Ενδεχομένως πιστεύεις πως στην εποχή που ζούμε η καλοσύνη και η αθωότητα είναι σε έλλειψη,δε σε αδικώ. Αν κοιτάξεις, όμως προσεχτικά γύρω σου θα παρατηρήσεις ότι κάποιοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί από τους άλλους. Για να εξηγούμαστε,αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολλοί, αν όμως τους βρεις τότε θεώρησε τον εαυτό σου τυχερό και κράτα τους στη ζωή σου.

Υπάρχουν,λοιπόν, άνθρωποι που αν και δεν είναι πλέον παιδιά,η ψυχή τους έχει παραμείνει σε εκείνη την ηλικία.Γελάνε πολύ(κλαίνε πολύ), δεν έχουν κακία μέσα τους και πάντα έχουν έναν καλό λόγο να σου πουν ή κάτι χαζό για να σου φτιάξουν την διάθεση. Εξωτερικά θα τους αναγνωρίσεις από το πλατύ τους  ειλικρινές χαμόγελο και την καθαρή ματιά τους. Συχνά είναι οι άγνωστοι που θα σε βοηθήσουν όταν το χρειαστείς και μετά θα εξαφανιστούν.

Εσωτερικά είναι ακριβώς όπως τα μικρά παιδιά. Απεχθάνονται τους κακόβουλους ανθρώπους και τα επικριτικά σχόλια και φεύγουν μακριά. Αν κάποιος τους αδικήσει ή τους μιλήσει άσχημα μπορεί να μην αντιδράσουν όμως μέσα τους θα στενοχωρεθούν, θα πληγωθούν και ακόμη και αν ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν κάτι αντίστοιχο δεν θα το ξεχάσουν .

Αν συναντήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο έχε πάντα κατά νου ότι παρ όλη την καλοσύνη και την μεγαλοψυχία του έχει αυτογνωσία και επειδή έχει απογοητευτεί πολλές φορές στο παρελθόν γνωρίζει να προφυλάσσεται.Προτιμάει να ζει μοναχικά παρά να φθείρει την ψυχή  του ή να ‘’μεγαλώσει’’.Μην τον κατακρίνεις,μην του πεις ψέματα,μην τον εκμεταλλευτείς γιατί θα πληγωθεί και θα εξαφανιστεί ακριβώς όπως μπήκε στη ζωή σου.Το μόνο που αποζητάνε αυτοί οι άνθρωποι είναι έναν καλό λόγο και μια μεγάλη αγκαλιά.Αν είσαι πρόθυμος να τα δώσεις τότε θα μείνουν για πάντα κοντά σου.

Ισότητα των φύλων; Ούτε για πλάκα

Του Θάνου Καραμπουρνιώτη Έχουν πλέον περάσει 168 χρόνια, από την επίσημη (οργανωμένα) γέννηση του φεμινιστικού κινήματος, μέσω της δημιουργίας του πρώτου φεμινιστικού συνεδρίου στη Νέα Υόρκη τον 19ο αιώνα. Παρά την πάλη και τους αγώνες του γυναικείου φύλου μέσα στα χρόνια, το ερώτημα παραμένει αναλλοίωτο, η ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα είναι γεγονός ή όχι;Το δοκίμιο αυτό θα προσπαθήσει να δώσει απάντηση, αναγνωρίζοντας βέβαια το ότι η αλήθεια είναι μία εικόνα η οποία εν πολλοίς εξαρτάται από το οπτικό πρίσμα που χρησιμοποιεί ο παρατηρητής για να την προσδιορίσει. Αρχικά αναγκαίο κρίνεται να ξεκαθαριστεί πως η άποψη του γράφοντα είναι πως η ισότητα των φύλων δεν είναι υπαρκτή, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Θα μπορούσε κάποιος να δηλώσει πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει μιας και η γυναίκα έχει τα ίδια δικαιώματα με τον άντρα (δικαίωμα εκλέγειν-εκλέγεσθαι, δικαίωμα στην εργασία κλπ). Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε τις έννοιες ισονομία και ισότητα ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία. Οι έννοιες αυτές εμπερικλείουν  ένα φορέα και ένα δέκτη/παραλήπτη. Στην περίπτωση της ισονομίας ο φορέας είναι το κράτος, η αόρατη εξουσία που καθορίζει τα νομικά δικαιώματα των πολιτών (δέκτες) μιας κοινωνίας. Από πλευράς κράτους τα δύο φύλα έχουν τα ίδια δικαιώματα, επομένως είναι ισόνομα. Η ισότητα παρόλα αυτά χαρακτηρίζεται από διαφορετικά στοιχεία  από αυτά της ισονομίας. Ο φορέας της έννοιας ισότητα ταυτίζεται με το δέκτη/παραλήπτη της που δεν είναι άλλος από την ίδια την κοινωνία. Με λίγα λόγια το υποκείμενο το οποίο καθορίζει τόσο την ύπαρξη όσο και τους όρους της ισότητας είναι οι ίδιοι οι πολίτες ως μέρος του κοινωνικού συνόλου. Η κοινωνία αποφασίζει άλλοτε συνειδητά και άλλοτε όχι ποια μέλη της είναι ίσα και ποια είναι περισσότερο ίσα από τα υπόλοιπα. Έτσι, το αρχικό ερώτημα ως προς το αν τα δύο φύλα είναι ίσα, μεταλλάσσεται και γίνεται »στα μάτια της κοινωνίας, τα μέλη που την απαρτίζουν με διαχωριστική μεταβλητή το φύλο, είναι ίσα;’’. Η απάντηση είναι ένα εκκωφαντικό όχι. Οι εκφάνσεις της ζωής στις οποίες εκφράζεται η ανισότητα των φύλων μπορούν να ταξινομηθούν σε διαφορετικά επίπεδα, όπως είναι το επαγγελματικό, το πολιτικό αλλά και το κοινωνικό. Σε επαγγελματικό πλαίσιο, ενδιαφέρον προκαλεί έρευνα της GrantThorton όπου υπολογίζεται πως οι γυναίκες κατέχουν μόλις το 24% των διοικητικών θέσεων των επιχειρήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, γίνεται εμφανής η έλλειψη εμπιστοσύνης στο γυναικείο φύλο όσον αφορά την αλυσίδα παραγωγής, όχι όμως λόγω έλλειψης ικανοτήτων παρά λόγω έλλειψης αντρικού μορίου. Τα ίδια περίπου ισχύουν και στο πεδίο της πολιτικής. Βάσει της ισονομίας που διέπει τα φύλα τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα έχουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στις βουλευτικές εκλογές. Εάν όμως κάποιος παρατηρήσει τους βουλευτές που προέκυψαν μέσω των εκλογών του Σεπτέμβρη του 2015, θα δει πως οι γυναίκες όντας 54 τον αριθμό απαρτίζουν μόλις το 18% του κοινοβουλίου, αναδεικνύοντας μια ακραία μορφή ανισότητας στο πολιτικό πλέγμα της χώρας. Τα παραπάνω όμως δεν είναι τίποτα σε σχέση με τον κοινωνικό ρατσισμό που βιώνει καθημερινά η γυναίκα. Το κοινωνικό στερεότυπο της γυναίκας ως καλής νοικοκυράς και ακόμη καλύτερης δούλας και κυράς δεν έχει ξεριζωθεί από τη συνείδηση μεγάλης κοινωνικής μερίδας. Η γυναίκα έχει υποχρέωση να κάθεται σπίτι και να μεγαλώνει τα παιδιά, όσο ο άντρας δουλεύει φέρνοντας ζεστό χρήμα στο σπίτι και ολόκληρη η οικογένεια στο βωμό της πατριαρχικής εξουσίας  πίνει νερό στο όνομά του. Για γυναίκα ως ισάξιο μέλος της οικογενειακής εστίας, ως άνθρωπο με φιλοδοξίες και όνειρα στον επαγγελματικό τομέα ούτε λόγος. Πέρα από το πατριαρχικό μοντέλο σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει τη ζωή της σύγχρονης γυναίκας είναι τα βαθιά σεξιστικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας όπου η εξουσία ανέκαθεν βρισκόταν στα χέρια του άντρα, μαζί με την αποφασιστική από μέρους του δυνατότητα να ορίζει το τι θεωρείται ηθικά κατακριτέο και τι όχι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι σεξουαλικές επιλογές κάποιου και η αποδοχή τους ή όχι από την κοινωνική πλειοψηφία με βάση το φύλο του. Πιο συγκεκριμένα, όταν ένας άντρας έρθει σε σεξουαλική επαφή με μεγάλο (συμβατικά) αριθμό γυναικών οδηγείται σε κοινωνική ανάδειξη με τη λογική του πρότυπου κυρίαρχου αρσενικού. Σε αντιδιαστολή, όταν μια γυναίκα έρθει σε επαφή με μεγάλο αριθμό ανδρών κατά κανόνα οδηγείται σε κοινωνικό αποκλεισμό. Δηλαδή οι ίδιες πράξεις διαφορετικών υποκειμένων με ειδοποιό διαφορά το φύλο τους, οδηγούν σε αντιθετικά μεταξύ τους κοινωνικά αποτελέσματα αναδεικνύοντας επακριβώς το ότι η ισότητα των φύλων είναι μία εντέχνως δημιουργημένη ψευδαίσθηση. Η γυναίκα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων πάλεψε και αγωνίστηκε για να κατακτήσει δικαιώματα που για τον άντρα θεωρούνταν αυτονόητα και επάνω στους αγώνες αυτούς έχτισε το δικαίωμά της στην ισονομία, χάρις στο αίμα των απεργών εργατριών της βιομηχανίας υφαντουργίας στη Νέα Υόρκη το 1857, χάρις στους αγώνες της τον 20ο αιώνα όπου απαίτησε το δικαίωμα στην ψήφο και στις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Η κοινωνική ισότητα, θεμελιωμένη πλέον στην κατάκτηση στης ισονομίας είναι το αναγκαίο ιστορικό επακόλουθο. Ο χειραφετημένος άνθρωπος του μέλλοντος δε θα γνωρίζει διαχωρισμό φύλου, θα αναγνωρίζει όμως την πραγματική και παράλληλα ιδεαλιστική ισότητα.  Πηγή:http://enfo.gr/ar5772

Ποια η πραγματική υπόσταση του Φεμινισμού ?

Της Ιβάνας Λουιζίδη

Female Post-it

Καλημέρα! Είναι Μάρτιος και υποτίθεται πως μας μπήκε η άνοιξη, αλλά η θερμοκρασία έξω είναι 9 βαθμοί και τα χέρια μου πιο σκασμένα και από το Δεκέμβρη. Όλη αυτή η αντίφαση του καιρού μου θύμισε πολύ την γενικά αντιφατική  κατάσταση  της κοινωνίας που ζούμε και πιο συγκεκριμένα  την υποκρισία και τη δήθεν γνώση γύρω από το ένα φλέγων κοινωνικό ταμπού, τον φεμινισμό.

Αρχίζοντας λοιπόν ας τονιστεί το γεγονός ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα όπου η τεχνολογία ολοένα  εξελίσσεται και μαζί της η πληροφόρηση και το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας.Γεγονός που παρα την οικονομική και κοινωνική κρίση έρχεται κόντρα στους καιρούς και η πρόσβαση στη γνώση και την πληροφόρηση ξεπερνάει κατά πολυ τη δυνατότητα για αντίστοιχες ενέργειες στο παρελθόν.

Παρόλα αυτά καθημερινά συναντώ άπειρες κοπέλες οι οποίες έχουν ανάγκη από έναν-κάποιο  σύντροφο,από τον οποίον αναζητούν το «τέλειο» σώμα,  το στυλ και το μακιάζ μόνο και μόνο για να  εντυπωσιάσουν, σε συνδυασμό με τα σαρκώδη χείλη και το φουσκωτό στήθος όπου δημιουργούν ένα »πλαστικό» και ψεύτικο μοντέλο θυληκότητας.

Κοπέλες που ανέχονται να τις λένε χαζές, χοντρές και σε πιο τραβηγμένες περιπτώσεις να πέφτουν θύματα σωματικής βίας, με τις περισσότερες φορές να το ανέχονται κιόλας παρόλο που ο Θεός τους τα έδωσε ΌΛΑ. Κοπέλες που αφήνουν τους άλλους να γιατρεύουν τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες τους πάνω σε αυτές. Κοπέλες που όταν ακούνε τη λέξη φεμινισμός, γουρλώνουν τα μάτια και αντιδρούν αρνητικά, γιατί θεωρούν πως ο τελευταίος συνεπάγεται αυτομάτως την υποβάθμιση των ανδρών, αλλά και το «free the nipples».

Χαρακτηρίζουν το φεμινισμό ως απόλυτη και αρνητικού περιεχομένου έννοια ενώ οι περισσότερες δεν ξέρουν καν την πραγματική του υπόσταση. Ενώ παράλληλα με αυτές συμβαδίζουν βέβαια και πολλοί άνδρες.
Άνδρες που δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν και να αποδεχτούν τη καθαρή σημασία του φεμινισμού.

Άνδρες που δεν προσπαθούν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων της μητέρας, αδελφής και φίλης τους. Άνδρες οπισθοδρομικοί, που δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν πως η ισότητα των δυο φύλων είναι από τα πιο βασικά χαρακτηριστικά για τη βελτίωση και την πρόοδο της κοινωνίας και κατ’επέκταση της    ανθρωπότητας.

Φεμινισμός εστί δύναμη χαρακτήρα και ανοιχτό μυαλό. Είναι αναγκαίο να υποστηρίζεται και από τα δυο φύλα, γιατί ο άνδρας και η γυναίκα στο τελικό σύνολο βγαίνουν ίσοι.
Ο κύριος σκοπός του είναι η προώθηση της ιδέας πως το να είσαι γυναίκα είναι δώρο. Ως γυναίκα μπορείς να είσαι το ίδιο ανεξάρτητη, ικανή και προοδευτική όπως οι άνδρες. Και ακριβώς επειδή επικρατεί ακόμα η άγνοια, ακριβώς για αυτό πρέπει να συνεχιστεί να διαδίδεται η ιδέα του φεμινισμού ειδικότερα στους νέους ανθρώπους που είναι το μέλλον προσωποποιημένο.

Δύο παράλληλες ζωές

Είναι πολλές φορές που οι άνθρωποι ψάχνουν κάτι να πιαστούν,κάτι να κρεμαστούν,κάτι που να τους δώσει δύναμη να σηκωθεί και να αντέξει διάφορα αρνητικά γεγονότα της ζωής του.

Συνήθως αυτό το καταφύγιο έχει να κάνει με την προσπάθεια κάθε ατόμου να ξεπερνάει τα δυσάρεστα μέσω κάποιων γεγονότων που για εκείνον θεωρούνται ευχάριστα και τον και τον κάνουν να «ξεχνιεται»που λέμε.

Είναι όμως αυτός ο τρόπος Η ουσιαστική λύση για να μπορέσει κανείς να ορθοποδήσει?  Ή μηοως μακροπρόθεσμα οδηγούν τον άνθρωπο σε δύο παράλληλες ζωές? Μια εκείνη του πόνου του και άλλη μια εκείνη του «φαίνεσθαι», δηλαδή να περνάει κανείς καλά με φίλους και να βγαίνει προκειμένου να ξεχνιέται?

Συνήθως ,το πρώτο πράγμα το οποίο κάνουμε όταν μας συμβεί κάτι αρνητικό και άσχημο στη ζωή μας είναι να βγούμε έξω ,να πάρουμε αέρα,να δούμε κάποιον φίλο ή φίλη και να προσπαθήσουμε να εξωτερικεύουμε αυτό που νιώθουμε για να νιώσουμε καλύτερα. Η πράξη αυτή είναι θεμιτή και σαφώς και πρέπει να γίνεται,όμως συνήθως όλοι ξεχνάμε να δώσουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να σκεφτούμε και να νιώσουμε,να κλάψουμε και να ξεπεράσουμε για αυτό που μας συνέβη. Έτσι κρατάμε στη ψυχολογία μας μόνο τον παράγοντα του να περνάμε καλά χωρίς να βιώνουμε τον πόνο μας.Έτσι λοιπόν θα έρθει μια στιγμή που όλο αυτό θα μας βγει τόσο αρνητικά που ενδεχομένως να μας κλείσει στον εαυτό μας,να μας απομονώσει από πολύ κοντινά μας άτομα και να αρχίσει κανείς να εμφανίζει τα πρώτα σημάδια ελαφράς κατάθλιψης.Όλη αυτή η παράλληλη ουσιαστικά θλίψη που δεν έδειχνε κάποιος την απαιτούμενη προσοχή στο τι πραγματικά νιώθει, τον οδήγησε μετά από καιρό σε μια παρατεταμένη θλίψη που απλά  προσπαθούσε να καλύψει,χωρίς όμως ουσιαστικά να αντιμετωπίζει το πρόβλημα.

Επομένως,είναι πολύ καλό να κάνει κανείς ευχάριστα πράγματα οταν είναι στεναχωρημένος,όμως μην παραμελεί τον εαυτό του και το συναίσθημα του, γιατί τότε μας οδηγεί σε άσχημα αποτελέσματα και κυρίως μας παραπλανούμε το υποσυνείδητό μας και αυτό καμμιά φορά είναι καταστροφικό και κάποιες φορές μη αναστρέψιμο.

Μη φοβάστε να νιώσετε, μη φοβάστε να δώσετε σε όποια πράγματα αξίζουν.

Αδικία «χάσου» από τη ζωή

Καλό ταξίδι φίλε! Αυτή είναι η πρέπουσα αρχή για το συγκεκριμένο άρθρο και για το τι θα γραφτεί μέσα σε αυτό. Έρχονται στιγμές που απλά μαθαίνεις κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορείς να τα πιστέψεις.Που χάνονται άτομα και κοντινά σου αλλά και πιο μακρινά σου,που νιώθεις την αδικία της μοίρας και της ζωής. Είναι φορές που αξιολογείς κάποια πράγματα και ιεραρχείς τι είναι σημαντικό και τι όχι.Είναι άδικο όπως και να το δεις να χάνεται μια ψυχή,μια ψυχή η οποία είχε ακόμα να δώσει πολλά στη ζωή, αλλά και η ζωή να πάρει από αυτόν. Όλα μοιάζουν σοβαρά και μεγάλα μέσα στο μυαλό, μέχρι όμως να έρθει η ώρα να έρθεις αντιμέτωπος με τα πραγματικά σοβαρά προβλήματα.

Ό,τι έχετε να πείτε σε ανθρώπους που αγαπάτε να το λέτε με κάθε ευκαιρία και να μη δίνετε αναβολές για άλλη στιγμή,γιατί αυτή η στιγμή δεν ξέρεις πως θα σε βρει και αν θα την προλάβεις.

Η ζωή είναι σκληρή και σε κάνει να αμφισβητείς για πολλά,όπως και για το τι ακριβώς ρόλο παίζει αυτό το δημιούργημα που λέγεται Θεός και το τι πραγματικά προστατεύει.Γιατί αφήνει έτσι να χάνονται ανθρώπινες ζωές? Τόσο άδικα,σε σημείο που να σκέφτεσαι πως δεν έχει το δικαίωμα να την πάρει αυτή τη ζωή από τη γη.

Μπορεί το τέλος να είναι άδικο, αλλά τουλάχιστον ας άξιζε η πορεία. Αφιερωμένο αυτό σε εσένα. Να προσέχεις.

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει

Έρχονται στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου, που χάνει πράγματα τα οποία θεωρούσε αν όχι δεδομένα, τότε σίγουρα μέσα σε εκείνα που δύσκολα θα άλλαζαν. Είναι εκείνη η στιγμή που κάθεται και σκέφτεται πως θα προσαρμοστεί και πως θα βγεί όρθιος από μία πιθανώς τόσο μεγάλη αλλαγή.
Όμως το ερώτημα είναι τι εξής: Πρέπει ή όχι να μας τρομάζει μια αλλαγή?
Οι απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι διάφορες και ποικίλουν ανάλογα τον χαρακτήρα και την ιδισυγκρασία του καθενός, όμως πολλές φορές πρέπει να δεί κανείς τα πράγματα πιο λογικά και πιο ψύχραιμα για να δώσει μια απάντηση.
Αν αυτή η αλλαγή ήταν μια κατάσταση την οποία την περίμενε κάποιος από μέρα σε μέρα να έρθει και για τους όποιους λόγους άργησε,τότε θα πρέπει να μοιάζει αυτή η αλλαγή ως φυσικό επακόλουθο,διότι προέρχεται από ενδείξεις του παρελθόντος και δεν είναι κάτι που σε πιάνει προ εκπλήξεως. Είναι δεδομένο πως θα κλονιστεί αρχικά η ψυχοσύνθεση του οποιουδήποτε, όμως σε σύντομο χρονικό διάστημα θα συνηθίσει την καινούργιο αυτή κατάσταση και θα μπορέσει ψύχραιμα να την αντιμετωπίσει διότι σχεδόν τα πάντα περνάνε από το μυαλό και το πόσο έτοιμο είναι αυτό για να δεχτεί το οτιδήποτε.
Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχει και το απρόσμενο, το αναπάντεχο, το αναπόφευκτο και το αστάθμιτο. Εκεί είναι που αρχίζουν τα δύσκολα και ξεχωρίζουν τα «παιδιά» από τους «μεγάλους» ή και εκεί είναι που ακριβώς εκείνα τα «παιδιά» γίνονται «μεγάλοι». Είναι το σημείο που σταθμίζεις το «μέσα» σου και το «είναι» σου,προκειμένου να τα φέρεις σε μια αρμονία που θα σε βοηθήσει να μην πελαγώσει το μυαλό και να μην αφήσεις τη λογική να πέσει πάνω στα βράχια.Να μην αφήσεις το φόβο της αλλαγής να καλύψει την ανάγκη για ζωή,την ανάγκη για εκτόνωση.Αυτή η κάλυψη οδηγεί σε πολλά ψυχολογικά και πολλές φορές τραυματικά προβλήματα,ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ο κατάλληλος τρόπος εκτόνωσης,είτε αυτός είναι με το να μιλήσει κανείς κάπου, είτε με το να βγεί,είτε με το να αθληθεί προκειμένου να διώξει κανείς το θυμό του. Είναι η περίοδος που κάνεις επιλογές.Που διαχωρίζεις το ποίοι είναι εδώ για να βοηθήσουν και να είναι στη ζωή σου πραγματικά,από το ποίοι είναι εδώ μόνο για καφέ στην πλατεία μία στο τόσο. Η αναθεώρηση έχει σημαντικό χαρακτήρα σε κάθε ξαφνική αλλαγή, γιατί αυτή ουσιαστικά η αναθεώρηση είναι που θα σε φέρει πιο κοντά στο να αντιμετωπίσεις την αλλαγή.
Όλοι μέσα μας κρύβουμε δύναμη. Άλλοι την βγάζουν πιο συχνά προς τα έξω,ενώ άλλοι περιμένουν τις κατάλληλες στιγμές για να την αντλήσουν. Βρείτε ανθρώπους οι οποίοι σας εμπνέουν να αντλείτε δύναμη.Αυτό είναι το μυστικό σε πολλά πράγματα.Η έμπνευση. Αυτός ο κόσμος που αλλάζει θέλει δύναμη και έμπνευση.Καλή συνέχεια.

Ρίσκο είναι η ζωή!

Κοίτα λίγο μέσα σου.Νιώσε αυτά που λες πως κορεστηκαν και δεν πάει παραπέρα.Σκέψου αν αυτά που λες και αυτά που κάνεις εκφράζουν αυτά που πιστεύεις και κρατάνε την αξιοπρέπεια σου στα επίπεδα που εσύ θες. Ψάχνεις πολλές φορές την ουσία εκεί που θεωρείς πως δεν υπάρχει μόνο και μόνο επειδή είσαι σίγουρος πως δεν θα βρεις τη λύση εκεί και θα συνεχίσεις να γκρινιαζεις για αυτό.Επαφίεσαι στο αν και στο όποτε, γιατί φοβάσαι, φοβάσαι να αντιμετωπισεις την αλήθεια σου,αυτή που έχεις και κρύβεις,όχι από τους άλλους,αλλά από τον εαυτό σου.Όλα είναι ρίσκο και αυτό το ρίσκο αξίζει ό,τι και να γίνει, όπου και να σε βγάλει! Αν χάσεις το ρίσκο είναι σαν να έχεις χάσει την ευκαιρία σου.Βγες μπροστά. Και όσο πιο μπροστά είσαι τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχεις! Καλή σας νύχτα!

Παιχνίδια του νου ή δικά μας?

Που τρέχει ο νους τελικά? Ή μήπως εμείς είμαστε εκείνοι που τον κάνουμε να τρέχει προς τα που θέλουμε? Αφήνουμε σκέψεις που θεωρούμε πως δεν έχουν μεγάλο μέρος στο μυαλό μας να μας κυριευσουν σε σημείο που να γίνεται εμμονή, μια εμμονή που σε κάνει να σκέφτεσαι συνεχώς πράγματα που σου έμοιαζαν απλά.Όμως τελικά δεν ήταν ποτέ απλά εξ ‘ αρχής.Ήταν σύνθετα που νομίζαμε πως μπορούμε να ελέγξουμε, όμως τελικά βρέθηκαν αυτά να μας ελέγχουν. Είναι η στιγμή που θες να βρεθείς απέναντι από τα άτομα των σκέψεων σου και απλά να αρχίσεις να λες αυτά που σκέφτεσαι γιατί νιώθεις να σε πνίγουν αν μείνουν λίγο ακόμα μέσα σου.Όμως δεν το κάνεις.Γιατί? Γιατί φοβάσαι.Όχι τον άλλον,αλλά εσένα.Ότι δήθεν δεν θα πεις όλα αυτά που θες και θα χάσεις τη μία και μοναδική σου ευκαιρία και όταν πας να τα διορθώσεις θα τα κάνεις χειρότερα.Όμως δεν είναι έτσι.Όλοι κάνουν λάθη και κυρίως όλοι νιώθουν ή ποθουν κάτι και όταν έρθει η στιγμή όμως να παλέψουν για αυτό απλά χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Παράλληλα η ευκαιρία χάνεται και μαζί με αυτή χάνεται και η ουσία του πόθου και της σκέψης και γίνεται δειλία. Ατελείωτη δειλία.Από την άλλη πλευρά όμως έχεις ένα άχρηστο ως προς τους συναισθηματικους ανθρώπους υπρεγω που σε κρατάει στα λογικά σου πλαίσια, γεγονός που είναι καμμια φορά ένας παράγοντας που δεν εκφράζεις αυτά που νιώθεις ή σκέφτεσαι.Τότε είναι που αναθεωρείς αν αυτό που έχεις στο μυαλό σου είναι σωστό.Αν είναι εφικτό ή πως μπορεί τουλάχιστον να πραγματοποιηθει. Όμως συνήθως με το να ακολουθείς μόνο το σωστό ξεχνάς να ζεις.Καλή σας νύχτα!

Στιγμές

Τι είναι αυτό που τελικά μας κρατάει σε στιγμές? Μήπως είναι η ανάγκη να τις ζήσουμε ως στιγμές ή μήπως θέλουμε να τις κάνουμε να κρατήσουν παραπάνω από μια στιγμή? Το θέμα είναι πως δεν έχει πάντα σημασία ή ακόμα και αξία το τι θες,αλλά πάντα παίζει ρόλο και το τι θέλει και το άλλο άτομο που έχεις ζήσει τις στιγμές. Ίσως ήταν αναπάντεχες, ίσως ήταν ξαφνικές που να μην ήξερες τι να σκεφτείς και ίσως να ήταν και αναμενόμενο.Όπως και να έχει όμως σου καρφώνονται στο μυαλό και δύσκολα κάνεις τη σκέψη σου να φύγει από αυτό.Σε απασχολεί και σε βάζει σε σκέψεις,ενώ με εκείνο το άτομο που έχεις ζήσει την ή τις στιγμές θες να περνάς χρόνο μαζί του,και είναι αυτό το άβολο συναισθήματα όταν δεν μιλάτε που δεν σε κάνει να νιώθεις πολύ καλά και σου φέρνει μια μελαγχολία. Όταν λοιπόν αποφασίσετε την στιγμή να την αφήσετε στιγμή τότε είναι η πιο δύσκολη διαδικασία και επιλογή ταυτόχρονα, γιατί εσύ ο ίδιος δεν έχεις πάντα καθαρό μυαλό για το που θες να αφήσεις την στιγμή σου, σε ποιο ντουλάπι της ζωής σου θα μπει. Σε όποιο όμως ντουλάπι και να μπει το σίγουρο είναι πως η στιγμή θα μείνει και δεν θα πάψει να υπάρχει,οπότε το καλύτερο που έχει κανείς να κάνει είναι να την έχει απολαύσει και να την αφήσει να κυλήσει στη ζωή του. Μην αφήνετε τα πράγματα να σας μπερδεύουν και σκεφτείτε πως για κάθε λύση να διαβάζετε την εκφώνηση του προβλήματος.Πάντα εκεί είναι η λύση!

Μη φοβάσαι να αφεθείς

Της Σμαράγδας Αντωνοπούλου

Οι άνθρωποι πια φοβούνται να αφεθούν,φοβούνται να ζήσουν στιγμές,να αγαπήσουν,να πονέσουν.Αρκούνται στην επικοινωνία μέσω μιας απροσωπης σελίδας κοινωνικής δικτύωσης και σε μερικά περιστασιακά ανώφελα βράδια προκειμένου να ικανοποιήσουν τις βιολογικές τους ορμές.
Πολλοί από αυτούς επικαλούνται την έλλειψη χρόνου ως αιτία.Κι όμως πάντα μπορείς να βρεις λίγο χρόνο για να επικοινωνήσεις ουσιαστικά με τον άλλον,να μοιραστείτε στιγμές και να έρθετε κοντά,αρκεί να το θέλεις πραγματικά και να δώσεις χώρο σε κάποιον να σε πλησιάσει.
Άλλοι φοβούνται ότι μόνο θα πληγωθουν οπότε προτιμούν τις εφήμερες σεξουαλικές σχέσεις που τελειώνουν χωρίς υποτίθεται πληγωμένα συναισθήματα.
Ναι ίσως αυτή η επιλογή είναι πιο βολική.Όμως αυτή η επιλογή θα σου στερήσει έναν άνθρωπο που πραγματικά θα σε θέλει στη ζωή του.Θα σου στερήσει τη δημιουργία μιας ουσιαστικής σχέσης με έναν άλλον άνθρωπο που θα ειναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι.
Μπορεί τα συναισθηματικά σου κενά να τα γεμίζει προς το παρόν η οικογένεια σου και οι φίλοι σου όμως κάποια στιγμή ειναι μαθηματικά βέβαιο πως θα νιώσεις οτι αυτό δε σου αρκεί.
Αφέσου,νιώσε,αγάπησε!Ίσως πονέσεις όμως όλα αυτα που θα πάρεις θα ναι περισσότερα και ασύγκριτα με αυτό που ζεις τώρα!