Η ώρα έφτασε της Ευρώπης, μια ώρα που την περιμέναμε εδώ και καιρό ειδικά μετά το κύμα μετανάστευσης τον τελευταίο καιρό από τα βάθη της Ανατολής και την πληθώρα τζιχαντιστων που φημολογείται πως έχουν περάσει τα σύνορα προς Ευρώπη. Μια άριστα στημένη επιχείρηση πολέμου η οποία στοχεύει στην απόλυτη τρομοκρατία της Ευρώπης και στην απόλυτη αιματοχυσία,όσο λαϊκιστικο και αν ακούγεται αυτό,γιατί το όραμα του εξισλαμισμού, δυστυχώς παρερμηνευμενο όμως από κάποιους,γίνεται όπλο μαζικής καταστροφής στα χέρια και στα μυαλά κάποιων. Σήμερα ήταν το Παρίσι με 129 θύματα και πολλούς άλλους τραυματίες και αύριο ποιος ξέρει ποια άλλη χώρα έχει σειρά? Με το πιο τραγικό να είναι το γεγονός πως βγήκε αμέσως μετά ο πρόεδρος της Αμερικής να πει πως θα πολεμήσει την ISIS, ο ίδιος που την οπλισε λίγα χρόνια πριν και την άνδρωσε στις πολεμικές πεδιάδες της Τουρκίας μόνο και μόνο για να μπορούν να προστατεύουν τα αμερικάνικα πετρέλαια.Τα σύνορα της Ευρώπης θα κλείσουν ( όχι αδίκως βέβαια ) ,τα τείχη θα υψωθούν και πάλι και όλα θα θυμίζουν μεσαίωνα,πάντα όμως με το πέπλο του πολιτισμού και της ισότητας. Η τρομοκρατία έχει εισβάλλει πλέον για τα καλά και αυτή τη φορά δεν είναι μόνο σε λεκτικό επίπεδο αλλά έχει πάρει σάρκα και οστά.Έχει όνομα,πρόσωπο και ταυτότητα.Μια ταυτότητα που για χρόνια οι μεγάλες δυνάμεις κάνανε τα στραβά μάτια.Της δώσανε χώρο να ανδρωθεί και την εξοπλίσαν, όμως σαν άλλος ιός τους ξέφυγε ή θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε πως τους ξέφυγε για να έρθουν μετά ως σωτήρες της ανθρωπότητας. Η ιστορία είναι ένας κύκλος και αυτός ο κύκλος φροντίζει κάθε φορά να μεγαλώνει και να πνιγεί περισσότερους μέσα σε αυτόν με περισσότερα θύματα. Η νύχτα και κάθε νύχτα σαν αυτή θα είναι μεγάλη.Μακάρι να είναι το τέλος αυτό,αλλά δυστυχώς τα σημάδια δείχνουν πως είμαστε ακόμα στην αρχή.Νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου σαν και αυτή στιγματίζουν την ιστορία και τους ανθρώπους και μπορεί να μην υπάρχουν φωτιές σήμερα ,αλλά υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι νεκροί.Η ιστορία ήρθε,άρχισε και δεν ξέρουμε ακόμα το τέλος.Η ώρα να φανεί ποια είναι επιτέλους η Ευρώπη και πόσο ασφαλείς μπορούμε να νιώσουμε μέσα σε αυτή ήρθε.Και για να μην το ξεχάσω,ελπίζω να μη θεωρεί κανείς πως η Ελλάδα μπορεί να διαδραματήσει κάποιον ουσιαστικό ρόλο ή ακόμα και να κλείσει τα σύνορά της,γιατί αν τα κλείσει σε λίγες μέρες το Αιγαίο θα δέχεται πυρά από πάσα κατεύθυνση.Κουράγιο.Καλή σας νύχτα.
Κοίτα λίγο μέσα σου.Νιώσε αυτά που λες πως κορεστηκαν και δεν πάει παραπέρα.Σκέψου αν αυτά που λες και αυτά που κάνεις εκφράζουν αυτά που πιστεύεις και κρατάνε την αξιοπρέπεια σου στα επίπεδα που εσύ θες. Ψάχνεις πολλές φορές την ουσία εκεί που θεωρείς πως δεν υπάρχει μόνο και μόνο επειδή είσαι σίγουρος πως δεν θα βρεις τη λύση εκεί και θα συνεχίσεις να γκρινιαζεις για αυτό.Επαφίεσαι στο αν και στο όποτε, γιατί φοβάσαι, φοβάσαι να αντιμετωπισεις την αλήθεια σου,αυτή που έχεις και κρύβεις,όχι από τους άλλους,αλλά από τον εαυτό σου.Όλα είναι ρίσκο και αυτό το ρίσκο αξίζει ό,τι και να γίνει, όπου και να σε βγάλει! Αν χάσεις το ρίσκο είναι σαν να έχεις χάσει την ευκαιρία σου.Βγες μπροστά. Και όσο πιο μπροστά είσαι τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχεις! Καλή σας νύχτα!
Τι είναι τελικά αυτό που τους τελευταίους μήνες ζούμε γύρω από το μεταναστευτικο ? Μαζικά κύματα φυγής από τις εμπόλεμες περιοχές ή μήπως μαζική φυγή, ακουσιων ως προς τους εαυτούς τους και εκουσιων προς τα συμφέροντα άλλων, θυμάτων που οδεύουν ως αμνοι στη σφαγή? Σαν τρίχες από ζυμάρι τους πετάνε κυριολεκτικά στις θάλασσες με προορισμό οποιοδήποτε πιθανό μέρος,αλλά πάντα με την προϋπόθεση πως η χώρα που θα πάνε να είναι αδύναμη πολιτικά ώστε να μην μπορεί να φέρει αντιρρήσεις στο να τους δεχτεί. Κάπως έτσι καταλήγουμε να βλέπουμε εικόνες που θυμίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και πτώματα αθώων προφανώς να ξεβραζονται στην επιφάνεια και στις ακτές. Θάνατος που μύριζε ελπίδα για εκείνους τους άνθρωποι που σαν άλλα πολιτικά πιόνια χάθηκαν για ένα όνειρο για ζωή. Ελλάδα,Ιταλία,Σλοβενία,Ουγγαρία και με τα χίλια ζόρια η Αγγλία είναι οι χώρες που δέχονται κατά κύματα πρόσφυγες. Και όλα αυτά γιατί? Γιατί αφήνουν την Τουρκία μόνη της χωρίς να δέχεται τις συνέπειες του μεταναστευτικού που θα έπρεπε να ήταν ο πρώτος δίαυλος υποδοχής, επειδή θέλουν να την ελέγχουν για να μπορεί να μάχεται κατά την Κούρδων και να μπορούν ελεύθερα οι τζιχαντιστες που είναι γέννημα θρέμμα εκπαίδευσης Τούρκων, να ελέγχουν τα πετρέλαια που κατέχουν ήδη στην Μέση Ανατολή και είναι αμερικανικών συμφερόντων εκμετάλλευσης.Για αυτό ξαφνικά η Αμερική ως φιλάνθρωπο έθνος θέλει να προστατεύσει τον Κόσμο όλο από τους Ρώσους που διαλύουν σιγά σιγά τις βάσεις των ISIS και χάνει εκατομμύρια καθημερινά η αμερικάνικη οικονομία. Έτσι λοιπόν ψυχρός πόλεμος νούμερο δύο διαφαίνεται στην ατμόσφαιρα και αυτή τη φορά πιο σκληρός από ποτέ! Η ιστορία και το χρήμα δείχνουβ τα δόντια τους και ο αριθμός των θυμάτων θα αυξάνεται είτε πολεμούν είτε όχι,είτε είναι παιδιά είτε όχι. Χαίρε κόσμε της ανθρωπιάς αθάνατε!
Που τρέχει ο νους τελικά? Ή μήπως εμείς είμαστε εκείνοι που τον κάνουμε να τρέχει προς τα που θέλουμε? Αφήνουμε σκέψεις που θεωρούμε πως δεν έχουν μεγάλο μέρος στο μυαλό μας να μας κυριευσουν σε σημείο που να γίνεται εμμονή, μια εμμονή που σε κάνει να σκέφτεσαι συνεχώς πράγματα που σου έμοιαζαν απλά.Όμως τελικά δεν ήταν ποτέ απλά εξ ‘ αρχής.Ήταν σύνθετα που νομίζαμε πως μπορούμε να ελέγξουμε, όμως τελικά βρέθηκαν αυτά να μας ελέγχουν. Είναι η στιγμή που θες να βρεθείς απέναντι από τα άτομα των σκέψεων σου και απλά να αρχίσεις να λες αυτά που σκέφτεσαι γιατί νιώθεις να σε πνίγουν αν μείνουν λίγο ακόμα μέσα σου.Όμως δεν το κάνεις.Γιατί? Γιατί φοβάσαι.Όχι τον άλλον,αλλά εσένα.Ότι δήθεν δεν θα πεις όλα αυτά που θες και θα χάσεις τη μία και μοναδική σου ευκαιρία και όταν πας να τα διορθώσεις θα τα κάνεις χειρότερα.Όμως δεν είναι έτσι.Όλοι κάνουν λάθη και κυρίως όλοι νιώθουν ή ποθουν κάτι και όταν έρθει η στιγμή όμως να παλέψουν για αυτό απλά χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Παράλληλα η ευκαιρία χάνεται και μαζί με αυτή χάνεται και η ουσία του πόθου και της σκέψης και γίνεται δειλία. Ατελείωτη δειλία.Από την άλλη πλευρά όμως έχεις ένα άχρηστο ως προς τους συναισθηματικους ανθρώπους υπρεγω που σε κρατάει στα λογικά σου πλαίσια, γεγονός που είναι καμμια φορά ένας παράγοντας που δεν εκφράζεις αυτά που νιώθεις ή σκέφτεσαι.Τότε είναι που αναθεωρείς αν αυτό που έχεις στο μυαλό σου είναι σωστό.Αν είναι εφικτό ή πως μπορεί τουλάχιστον να πραγματοποιηθει. Όμως συνήθως με το να ακολουθείς μόνο το σωστό ξεχνάς να ζεις.Καλή σας νύχτα!
χωρίς φίμωση, χωρίς ενδοιασμούς
Ατσαλάκωτη Έκφραση 